قبل از اسلام خطوط مختلفى ار جمله ميخى و پهلوى و اوستائى در ايران متداول بوده است با ظهور دين اسلام نياکان ما الفبا وخطوط اسلامى را پذيرا شدند خط متداول آنزمان که نزديک دو قرن قبل از اسلام شکل گرفته بود خط کوفى و نسخ قديم بودکه از دو خط قبطى و سريانى اخذ شده بود در اوايل قرن چهارم سال 310 هجرى قمرى ابن مقله بيضاوى شيرازى خطوطى را بوجود آورد که به خطوط اصول معروف شد که عبارتند از محقق – ريحان – ثلث – نسخ – رقاع و توقيع که وجه تمايز آنها اختلاف در شکل حروف و کلمات و نسبت سطح و دور در هر کدام مى باشد و براى اين خطوط قواعدى وضع کرد و 12 اصل نوشت : ترکيب-کرسى-نسبت-ضعف-قوت-سطح-دور-صعود مجازى-نزول مجازى-اصول-صفا و شأن